Nehir Öven Karaböcek çalışmalarini genellikle hayatın içindeki insana odaklanarak sürdürmüştür. Bu kez 'masa' kavramini sorgulamasıyla izleyiciyi 'sofra' üzerinden içsel bir yolculuğa çıkarıyor. Sanatçı, bu serisinde insan-sız masanın hiçliğine gönderme yaparken özneyi kendi kendisinden soyutlamıştir. Masada/kiler hem başlı başina bir özne hem de nesnedirler. Masadaki her insan özne olarak bireydir tektir yani kendisidir. Aynı zamanda masadaki insanlarin bireysel sosyal siyasal ekonomik ve kültürel ilişkileri toplumsal hayatin merkezinde izdü-şümsel olarak onlara nesne özelliğini kazandırmıştır. Sa-natçı; kendisine hayata ve insanlara ilişkin gözlemlerini; renkler, çizgiler ve soyutlamalarla iç dünyasinin dişavurumcu tavrıyla irdelemiştir. Böylece resimlerinde dramatik ve kendine özgü ironik bir biçem oluşturmuştur. Bu bağlamda sanatçının ' bir ' adıyla simgelediği özne olan birey/ insan; ' çok' tanımıyla imgesel bir düzlemde özne ve nesne bağlantisiyla birbiriyle ilişkilendirilmiştir Nehir Öven Karaböcek, 'sofra' serisinde başlangıçından bugüne dek gelişerek evrilen resimlerindeki degisimi ve dönüşümü bir " SÜREÇ" olarak değerlendirirken izleyiciyi bu sürecin kapsamındaki sürekliliğe tanıklık etmek üzere devingen bir bütünleyici olarak davet etmektedir. Asiye Salbaş